Aan mijn Italiaanse zomer bij Marouska en Stefano leek geen einde te komen. Het oude huis, de boomgaard: in Torre di Lividonia genoot ik zo van la dolce vita dat Marouska en Stefano me vroegen waarom ik de rest van het jaar niet gewoon bleef. De zee van uitgebloeide bloemen rond de toren kondigde het najaar al aan. De herfst kwam laat, maar in de mooiste kleuren. En ik wist, yes, blijven is een geweldig idee.
Ik ging met Marouska vaak naar het dorp. Maar de meeste tijd was ik in - of in elk geval bij - het huis. En geloof het of niet, ik werd in Italië een ochtendmens. Want als je er vroeg bij bent, kun je achter in de rommelige tuin, bij die wirwar van laatbloeiende struiken, nog vogels en konijnen zien scharrelen. Met een beetje geluk een pauw en zelfs een hert. En als je zachtjes loopt, hoor je ’s morgens de eekhoorns ritselen in de pijnbomen.
Maar echt onvergetelijk vond ik november, de maand van de olijvenpluk. Marouska en Stefano haalden de plukkers op bij Gebroeders Mateloni, een typisch Italiaans koffietentje. Het bestaat al jaren. Het heeft prachtige tegels op de wanden en de vloer. En sinds vorig jaar zit er in dezelfde straat een piepklein sushirestaurant, met een etalage vol vrolijk gedecoreerde bakjes en schaaltjes. We begonnen de dag met een cappuccino. Want in Italië kun je pas werken als je koffie hebt gehad.
Met de hand olijven plukken is trouwens moeilijker dan je denkt. Je moet precies de juiste olijven weten te vinden, en ondertussen je evenwicht bewaren op een eikenhouten laddertje. Het helpt als je de olijfboom voorzichtig schudt, dan vallen de rijpe olijven zo uit de boom. Onder de olijfbomen legde Stefano netten neer. Daarmee haalde hij aan het eind van de dag alle olijven in een keer bij elkaar.
Na het werk zaten we weer bij elkaar. Dit keer met zijn allen in de keuken. De kleurige wandschilderingen maken die keuken oergezellig. Een van de plukkers had zijn Hongaarse vrouw meegenomen die bij de haard zat te borduren. Stefano kookte voor ons. Ik zat aan tafel met pen bloemen te tekenen. De Italiaanse stemmen werden achtergrondmuziek en ik ging helemaal op in mijn tekeningen.
Totdat Marouska me aanstootte. Ik keek op. De tafel was ondertussen gedekt met het wit en goud stralende feestservies. Want olijven binnenhalen ís ook feest. Ik verheug me op de winter. Hij kan mij niet lang genoeg duren, ik maak van elke dag een feest. Ik hoop dat jullie dat ook gaan doen. Met de nieuwe najaarscollectie lukt dat meteen. Fijne feestdagen!
